فیلم Sisu و الهام گرفتن از فیلم جان ویک
در تلاش برای تکرار موفقیت سری فیلم های جان ویک، شاهد خلق اثری با عنوان سیسو Sisu هستیم که از پس زمینه جنگ جهانی دوم برای روایت داستان انتقام خونین استفاده می کند. ژانر اکشن در تاریخ سینما فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشته و آثار مختلفی در آن ساخته شده است که هر کدام با استفاده از ایده های منحصر به فرد طرفداران خود را پیدا کرده اند. اما در دهه 2010 که ژانر اکشن با افت کیفیت مواجه شد و شاهد آثار نسبتاً تکراری و بدون ایده جدید بودیم، سر و کله فیلمی ناشناخته به نام جان ویک John Wick به کارگردانی چاد استالسکی پیدا شد.
صحنه های مبارزه تماشایی آن نه تنها مخاطبان ژانر اکشن را به وجد آورد، بلکه زمینه ساز یک فرنچایز جدید و بسیار موفق شد که امسال چهارمین فیلم خود را اکران کرد. موفقیت مالی و هنری فیلم های جان ویک شرکت های مختلف تولید فیلم را وادار کرد تا از سبک فیلمبرداری و عناصر اکشن آن برای خلق آثاری با این حال و هوا در ژانر اکشن استفاده کنند که از معروف ترین آنها می توان به فیلم های کیت اشاره کرد. فیلم هایی که با وجود جذابیت هایشان هرگز نمی توانند در حد نامی چون جان ویک ظاهر شوند.
در ادامه این تلاش ها امسال شاهد اکران فیلم دیگری با الهام از آثار جان ویک بودیم که در فضایی کاملا متفاوت به وقوع پیوست و همین فضا باعث شد تا شاهد ایده های جدید و نسبتا خلاقانه سازندگان آن باشیم. فیلمی پر از خون به نام سیسو Sisu که قاتل غیرقابل توقفی مانند جان ویک دارد که نیروهای آلمان نازی را در طول جنگ جهانی دوم می کشد.
همانطور که قبلا هم اشاره کردیم استقبال سینماگران از فیلم های جان ویک و به تصویر کشیدن سکانس های اکشن به شکلی متفاوت باعث شده تا بسیاری از کمپانی ها از فیلم های جان ویک الهام بگیرند تا بتوانند موفقیت های مالی و هنری زیادی کسب کنند. مشکلی که شرکت های Sony Pictures، Lionsgate و Nordisk Film را مجبور به همکاری و خلق اثری به نام سیسو با الهام از فیلم های جان ویک کرد.
فیلمی که در آخرین روزهای جنگ جهانی دوم رخ داد و از اولین تریلر خود نشان داد که هیچ ابایی از کشتار نیروهای آلمان نازی ندارد و قهرمان داستان نیز مانند جان ویک علیرغم ظاهر شدن آرامش، هیولایی غیرقابل توقف است که فقط یک جرقه است. برای او کافی است که یک قتل غیرقابل تصور را انجام دهد.
فیلم سیسو در اواخر سال 1945 اتفاق می افتد. زمانی که جنگ جهانی دوم به روزهای پایانی خود نزدیک می شود و ارتش آلمان نازی قدرت و شکوه سابق خود را از دست داده و در واقع جنگ را در مرزهای خود تجربه می کند. در این بین پیرمردی آرام و ماجراجو به نام آتامی کورپی را می بینیم که در لاپلند فنلاند به دنبال گنج می گردد و به طور اتفاقی پس از تلاش های فراوان سرانجام به معدنی پر از طلا برخورد می کند.
او تنها با استفاده از یک سگ و یک اسب به عنوان همراه، طلاهای این معدن را بارگیری کرد و با اسب خود به نزدیکترین شهر رفت تا بتواند وجوه خود را در مکانی امن ذخیره کند. اما او در مسیر خود با گروهی از سربازان نازی مواجه شد و به دلیل ظاهرش مورد تمسخر و آزار آنها قرار گرفت و طلاهای او توسط این سربازان تسخیر شد.
اما مانند فیلم های جان ویک، صبر شخصیت آتامی کورپی نیز به پایان رسیده است و او ناگهان شروع به کشتن وحشیانه این سربازان می کند و بدون هیچ ترحمی تک تک آنها را سلاخی می کند. حالا که هیولای درون آتامی بار دیگر از خواب بیدار شده است، او به قلب مناطق جنگ زده لاپلند رفت تا از یک طرف بقیه طلاهای خود را پیدا کند و از طرف دیگر از نیروهای نازی آلمان در امان بماند.
مسیر انتقام جویی که مخاطب را با گذشته او آشنا کرد و می فهمیم که عطامی خود یک جانباز جنگ بوده و در برابر نیروهای شجاع دستاوردهای زیادی داشته است. به این ترتیب او در نهایت با حوادث غیرمنتظره ای مواجه می شود و مجبور می شود بار دیگر از قدرت کشتار خود برای نجات جان گروهی از زنان و دخترانی که به عنوان زندانی مورد آزار قرار می گیرند استفاده کند.
مانند هر اثر دیگری در این ژانر و حال و هوا، داستان تنها بهانه ای برای پیشبرد هدف شخصیت اصلی است تا شاهد سکانس های اکشنی باشیم که سیسو توانسته تا حد زیادی مخاطب خود را راضی کند. به خصوص که برخلاف بقیه آثار الهام گرفته شده از جان ویک، شاهد بستری کاملا متفاوت هستیم که این بار در جنگ جهانی دوم و دشت های جنگ زده اتفاق می افتد که تا حدودی یادآور عناصر فیلم های مکس دیوانه جورج میلر است.
همین موضوع باعث شده تا مخاطب با پیش زمینه مناسب به سراغ سیسو برود. به مدت 90 دقیقه باید منتظر وحشیانه ترین سکانس های اکشن و خون و غرغره باشید که عملا هیچ منطقی پشت سرشان نیست و قهرمان داستان در حالتی کلیشه ای با کمترین صدمات، نیروهای نازی آلمان را می کشد. در بحث بازیگران، یورما تومیلا را به عنوان بازیگر اصلی فیلم می بینیم و بیشتر اوقات این کار حول محور او می چرخد. با این حال، یورما تومیلا 63 ساله که تاکنون در آثاری مانند Raid، The Visitor ظاهر شده است.
در بحث جلوه های بصری نیز شاهد وقوع یک داستان انتقام جویی در دشت بزرگ لاپلند هستیم که از مناظر طبیعی و چشم نوازی بهره برده است. کشته شدن آتامی کورپی در میان دشتی به این پهناور و زیبای قاره اروپا حس جالبی ایجاد می کند که می توان آن را ایده ای خلاقانه و جدید نسبت به فیلم های جان ویک دانست. صحنه های اکشن با وجود غیر واقعی بودن، لذت بخش و هیجان انگیز هستند و مخاطب را ناامید نمی کنند.