بررسی انیمیشن برادران سوپر ماریو The Super Mario Bros
اقتباس شاید مهمترین منبع الهام برای ساخت یک اثر هنری باشد. البته در این بین کتاب مهم ترین و اقتباسی ترین منبع برای این نوع فیلم ها در سینما بوده است. اما در سال های اخیر بارها شاهد بودیم که بازی ها اقتباسی شده اند و حتی در چند مورد بسیار موفق بوده اند. اکنون بازی محبوب و تاریخی Super Mario Brothers (که دوستان دهه 60 آن را با نام قارچ خوار می شناسند) بار دیگر اقتباس شده است. اما اقتباس از بازی ها به چه چیزی نیاز دارد؟ این نوع اقتباس ها چگونه می توانند مخاطب خود را راضی نگه دارند؟ اولین و شاید مهمترین مسئله برای گیمرها آزادی عمل آنها در حین بازی است.
یعنی با توجه به توانایی و مهارت خود در این رسانه موفق می شوند بازی را پیش ببرند. اما وقتی این بازی از طریق مدیوم سینما برای مخاطبان بازی دوست نشان داده می شود، نوعی حس بیهوده را احساس می کنند. چون عملا مخاطب ساده ای هستند که فقط باید تماشا کنند! پس وقتی بازی اقتباسی می شود باید این دسته از دوستان را هم در نظر بگیرد و با ایجاد صحنه هایی نزدیک به خود بازی رضایت آنها را جلب کند. انیمیشن Super Mario Brothers نیز این کار را به خوبی انجام می دهد و با خلق صحنه های مناسب حس نوستالژی بازی را در مخاطب القا می کند.
شرکت های بازی های ویدیویی یکی از ارکان اصلی دنیای سرگرمی هستند. این شرکت های بزرگ از هر بازی میلیون ها دلار درآمد داشته اند و البته هوای مخاطب خود را دارند و همیشه سعی می کنند چیزی را خلق کنند و عرضه کنند که مورد نیاز مخاطب امروزی است. بنابراین وقتی این نوع تفکر در این شرکت ها وجود دارد، طبیعی است که در ساخت یک اقتباس سینمایی نیز از آن استفاده کنند. مهم ترین سوال این است که مخاطبان امروزی از برادران سوپر ماریو چه می خواهند؟ و پاسخ کاملاً واضح است، مخاطب دقیقاً خود بازی را در سینما می خواهد.
به همین دلیل سازندگان این اثر سعی می کنند با استفاده از موسیقی و صداهایی که کاملاً متعلق به بازی هستند، این حس نوستالژی را در انیمیشن احیا کنند و مخاطبان سینما و بازی را راضی نگه دارند. البته لازم به ذکر است که سازندگان این انیمیشن کمدی دقیقا ائتلافی از دنیای بازی و سینما هستند.
داستان این فیلم بسیار ساده است. در واقع می توان گفت فیلم چنین داستانی ندارد. البته این یک دلیل دارد. اولاً، اگر انیمیشن وابستگی خود را به منبع از دست بدهد، دیگر یک اقتباس نیست، بلکه یک الهام است. دوم اینکه خود بازی داستان خاصی نداره چون بازی اصلا داستان محور نیست. به همین دلیل، انیمیشن نه به داستان بازی، بلکه به فضای داخل قارچ خوار، وابستگی خود را حفظ می کند.
داستان در مورد دو برادر لوله کش است که تمام سرمایه خود را برای ساخت یک فیلم تبلیغاتی گذاشتند و خود را مسخره کردند. در واقع کارگردان در خلق تیپ های این دو شخصیت سعی کرده آن ها را سرخورده کند تا پس از ورود به دنیای جادویی، دوباره شخصیت های آن ها را از ابتدا بسازد.
این انیمیشن ماجرایی از همان ابتدا خودش را نشان می دهد. سازندگان و کارشناسان گرین اسکرین جزئیات فیلم را با چنان دقت بالایی خلق کرده اند که اگر عمداً آن را کاریکاتور نمی کردند، تشخیص این که همه اینها یک صفحه سبز است یا یک کامپیوتر سخت بود. داستان در پرده اول و سکانس آغازین تنها سعی در معرفی دو شخصیت اصلی خود یعنی ماریو و لوئیجی دارد.
شخصیت‌هایی که به ترتیب توسط کریس پرت و چارلی دی صداپیشگی می‌کنند. لازم به ذکر است که کریس پرت واقعاً در صدای این شخصیت گل کاشته است و با افزودن کمی لهجه ایتالیایی به آن قارچ خوری که همه می شناسیم را تداعی می کند. داستان در واقع پس از ورود به دنیای جادویی آغاز می شود. ورودی کمی شبیه سوراخ کرم بود!
در این دنیای رنگارنگ و چشم نواز، دو برادر از یکدیگر جدا می شوند و هر کدام در کشوری دیگر سقوط می کنند. حالا ماریو باید به جنگ لاک پشت شیطانی برود و برادرش را از چنگال او آزاد کند. در این مرحله از فیلم سازندگان سعی می کنند با افزودن تم کمدی اجازه ندهند فیلم خیلی جدی شود. و این کمدی یکی از جنبه های اصلی این فیلم بود.
که به نظر من کاملا درست بود. داستان با افزودن دو شخصیت فوق العاده جذاب، زیبایی فیلم را دو چندان می کند. شخصیت اول سگ خر است، این شخصیت ثانویه با کمدی فوق العاده زیبا و خنده دار، از شخصیت فرعی بودن فاصله گرفته و حتی در جاهایی تبدیل به شخصیت مهمی می شود.
شخصیت دوم شاهزاده خانم است که توسط آنا تیلور جوی صداگذاری شده است. برخلاف دیگر موجودات این سیاره ناشناخته، این شخصیت انسان است. فیلمساز با فلاش بک بسیار کوتاهی به مخاطب می گوید که او به طور اتفاقی از دنیای انسان ها آمد و به طور اتفاقی ملکه شد. البته سازندگان در شخصیت پردازی عملکرد خوبی از خود نشان داده اند به جز شخصیت منفی و شیطانی یعنی Bowser; در طول داستان برای مخاطب مشخص نیست که انگیزه او چیست. قبلا کجا بود؟ و چگونه چنین ارتش منظم و قدرتمندی را جمع آوری کرد؟ شاید این سوالات در این دنیای کودکانه این انیمیشن خیلی مهم نباشد.
اما بهتر بود سازندگان به جای اینکه گرافیک بالا و چشم نواز اطراف را برای مدت طولانی فراموش کنیم، در برنامه ریزی فیلمنامه به این سوالات توجه می کردند. در واقع فیلم خیلی تلاش می کند تا زیبایی های دنیای درون انیمیشن را فراموش کنیم. و این گاهی مخاطب را از این همه رنگ خسته می کند! داستان در انتها، برخلاف ابتدا؛ سادگی خود را از دست می دهد و در آن سکانس پایانی بیش از حد به هم ریخته است. و این آشفتگی یک اشکال در اسکریپت ایجاد می کند. اما این اشتباهات کوچک و کم چیزی از زیبایی این انیمیشن ماجراجویی و خوب کم نمی کند.
یکی دیگر از مهمترین مواردی که سازندگان با دقت بالایی از آن استفاده کردند، نوعی اعلام وفاداری به نسخه بازی بود. اجرا در دکوپاژ و صداگذاری دقیق بود. سازندگان دقیقا از همان صداهایی استفاده کردند که در نسخه بازی برادران ماریو استفاده شده بود. مثلاً صداهایی که وقتی قدرت جادویی خود را از دست می دهد می شنویم. در پایان می توان گفت که انیمیشن برادران سوپر ماریو یک اقتباس بسیار موفق و دوست داشتنی است که هم مخاطبان فیلم و هم بازی ها را راضی نگه می دارد. این فیلم تاکنون توانسته به فروش باورنکردنی ۱ میلیارد دلاری دست پیدا کند!